Afgelopen dinsdag, dat is inderdaad eergisteren, heb ik een mailtje gestuurd naar rijschool de weerd dat ik wel graag zou willen beginnen met autorijlessen. Zo gezegd, zo gedaan en daarmee overdrijf ik geen woord: Gisteren werd ik gebeld door iemand van de rijschool om een lesje in te plannen. Of vandaag goed was? Ja, helemaal prima natuurlijk! Ik kon niet snel genoeg beginnen.
Vanochtend dus netjes om 9 uur de wekker gezet om eerst in een half uurtje aan te kleden, koffie te drinken en in spanning te wachten. En voor ik het doorhad stond de rode opel met de beruchte 'L' erop voor mijn huis. Mijn instructeur stelt zich voor, Dennis. Of ik zenuwachtig ben. "Nee hoor, valt best mee" zeg ik. Het kwam er nog best goed uit. Alsof ik het zelf ook geloofde.
Ik hoefde nog niet achter het stuur te kruipen. Eigenlijk had ik niet verwacht dat ik vandaag überhaupt achter het stuur zou kruipen, althans, niet op de weg. En volledig zoals ik verwachte: zodra de lesser voor mij thuis was, ging mijn instructeur achter het stuur zitten en reed hij weg. Op een volledig afgelegen plek stond hij stil. Jup, mijn beurt!
Ik kreeg een uitleg over het dashboard, over het verstellen van mijn stoel, over de koppeling en over de pedalen. En toen moest ik het zelf doen! Iedereen die mij geruststelde dat ik tijdens mijn eerste les hoogstens zou hoeven sturen: Leuk geprobeerd, maar zo werkte het vandaag even niet. Ik heb vandaag gestuurd, gas gegeven, geremd, geschakeld en de richtingaanwijzers gebruikt. Én een klein stukje in z'n achteruit gereden. Ik heb een afstand van zo'n 50 kilometer gereden, met op z'n hardst 80 km/u (nouja, 90. Maar dat ging per ongeluk ;-) ). Wegen met stoplichten, voorsoorteerstroken opgeweest en rotondes opgeweest. Kort gezegd: GAAF!
Morgen meteen weer een les, om 15.00 uur. Heb er nu alweer zin in :-).
Anne
